Idealna mieszanka na Igrzyskach w Tokio

Według usług tłumaczeń na język docelowy | Zaktualizowano: 2021-8-03 17:00

Sojusz dominacji: zagraniczni trenerzy i chińscy olimpijczycy

Nawet radząc sobie z różnicami kulturowymi, barierą językową i tęsknotą za domem zaostrzoną przez pandemię, grupa zagranicznych trenerów wybrała formułę zdobywcy medali z ciężko pracującymi chińskimi olimpijczykami w Tokio 2020.

W połowie akcji w Tokio 2020 chińska delegacja była świadkiem szeregu przełomów w niektórych słabo rozwiniętych dyscyplinach sportowych w kraju, prowadzonych przez zagraniczny legion światowej klasy trenerów i trenerów.

Kierowany przez łącznie 30 obcokrajowców w Tokio – najwięcej wśród chińskiej delegacji od czasu Igrzysk w Pekinie w 2008 roku – Team China rozszerzył swoje umiejętności poza swoje imprezy siłowe, takie jak tenis stołowy i podnoszenie ciężarów, na wiele sportów zdominowanych przez Zachód.

Sukces pochodzi ze specjalnego połączenia zagranicznej wiedzy eksperckiej z tradycyjnie rygorystycznym państwowym systemem rozwoju.

Jest to sojusz, który być może najlepiej uosabia moment, kiedy francuski trener Hugues Obry niósł na ramieniu szermierza Sun Yiwena po tym, jak Sun zdobyła pierwszy w Chinach złoty medal olimpijski w szpadzie indywidualnej kobiet 24 lipca.

Obry, zdobywca złotego medalu z francuską drużyną mężczyzn na Igrzyskach Olimpijskich w 2004 roku, dołączył pięć lat temu do krajowego programu Chin, którego zadaniem było wskrzeszenie drużyny szpadowej, która opuściła Igrzyska w Rio bez złota.

„Dla mnie nie była to trudna decyzja” – powiedział Obry China Daily przez tłumacza w Tokio. „Byłem zaintrygowany wyzwaniem, jakim jest praca z zagranicznym zespołem poza domem i sprawdzenie, czy mogę przenieść moje zrozumienie szermierki do innej kultury i sprawić, by działało.

„Dla mojej rodziny we Francji była to prawdopodobnie trudna decyzja. Ale zaakceptowali mój wybór i poświęcenie się opłaciło” – dodał Obry, który większość ostatnich pięciu lat spędził z dala od żony i dwójki dzieci.

Francuski przepis

Rodacy Obry, Christian Bauer i Daniel Levavasseur, poprowadzili chińskich szermierzy do złotych medali podczas Pekinu 2008 (szabla indywidualna mężczyzn) i Londynu 2012 (szpada drużynowa kobiet).

Rozczarowujący występ na Rio 2016 wywołał przetasowania w krajowym programie, a Obry natychmiast wstrząsnął sytuacją, wybierając nową generację talentów.

„Mój wybór nie był wtedy najmocniejszy, ale wybrałem tych, którym mogłem najbardziej pomóc i którzy byli zaangażowani we współpracę ze mną do 2020 roku.

„Wszyscy chińscy sportowcy są pracowici, co od razu zrobiło na mnie wrażenie.

„To, czego im brakowało, to jakość i intensywność treningu. Muszą trenować wystarczająco ciężko we właściwy sposób, a nie tylko wystarczająco długo”.

Pod przewodnictwem Obry'ego Sun, jeden z zaledwie dwóch szermierzy w drużynie z wcześniejszym doświadczeniem olimpijskim w Tokio, odparł szereg trudnych rywalek, zanim w finale zmierzył się z pierwszą na świecie Aną Marią Popescu. Sun wymanewrował rumuńskiego weterana opanowaniem i precyzją, aby zapewnić sobie zwycięstwo 11-10 po dogrywce.

W euforii zwycięstwa Obry wdarł się na stok wiwatując głośno i trzymając chińską flagę, by świętować ze swoim podopiecznym, tworząc olimpijski moment, który na długo pozostanie w pamięci.

- Powinienem był ją podnieść wyżej - powiedział Obry. „Nie ma lepszego etapu do wyrażania emocji i świętowania naszych wysiłków niż igrzyska olimpijskie”.

Rewolucja wioślarska

Kontynuacją sukcesu szermierzy z pomocą zagraniczną była krajowa drużyna wioślarska.

Pod nadzorem brytyjskiej legendy Steve'a Redgrave'a chińscy wioślarze zdobyli złoto w dwójce poczwórnej kobiet oraz dwa brązowe medale w dwójce podwójnej mężczyzn i ósemce kobiet w Tokio – po raz pierwszy Chiny zdobyli do domu trzy medale wioślarskie z regat olimpijskich.

Powołując się na potencjał, który zidentyfikował w puli talentów i wsparcie szkoleniowe dostępne tylko w chińskim systemie państwowym, Redgrave jest uparty w kwestii szans kraju na utrzymanie najlepszych wyników w tym sporcie.

„Zostałem sprowadzony, aby spróbować zbudować zespół, aby był najlepszym wioślarskim narodem na świecie” – powiedział Redgrave, który został zatrudniony jako dyrektor ds. wysokich wyników w 2018 roku.

„Zdobycie trzech medali stawia nas jako najlepszy chiński wioślarz w historii na Igrzyskach Olimpijskich… to dobry początek” – powiedział Brytyjczyk, jedyny wioślarz, który zdobył pięć złotych medali na pięciu kolejnych igrzyskach.

„Mają sportowców trenujących w pełnym wymiarze godzin tyle, ile potrzebują. Są na stałych obozach treningowych, podczas gdy większość krajów zachodnich ma problemy z podróżowaniem na obozy.

„To, czego im brakuje, to pewność, że mogą być najlepsi na świecie, a jeśli poradzimy sobie z tym, reszta świata powinna być bardzo przerażona tym, co Chiny mogą zrobić, ze mną lub beze mnie”.

Jako najbardziej utytułowana postać wioślarska na świecie, Redgrave nigdy nie przypuszczał, że pewnego dnia zabierze swoje 40-letnie doświadczenie na Wschód, dopóki Chiny nie zapukają i nie zaoferują mu czystego płótna.

„Mój były menedżer zadzwonił do mnie i powiedział: „Chcesz pracować w Chinach?” Moja pierwsza odpowiedź brzmiała „nie”, jestem zadowolony ze swojego życia. Gram w golfa i mogę spotkać się z rodziną” – wspomina Redgrave.

„Ale jest część mnie, która tęskni za byciem częścią zespołu… Właściwie łatwiej jest radzić sobie z zespołami, które nie są tak silne, ponieważ jest więcej miejsca do zrobienia”.

Z kontraktem podpisanym do Paryża 2024, Redgrave uważa, że ​​za trzy lata celem powinno być zdobycie wielu sztuk złota.

Więzy rodzinne

Praca z dala od domu nigdy nie nękała zagranicznych trenerów Chin – tak było, dopóki COVID-19 nie spowodował spustoszenia w podróżach międzynarodowych.

W związku z zaostrzeniem przez Chiny kontroli granicznych na początku 2020 r. w celu ograniczenia importowanych przypadków koronawirusa, zarówno Redgrave, jak i Obry musieli pozostać ze swoimi zespołami w Chinach znacznie dłużej niż oczekiwano, nie mogąc od czasu do czasu wracać do domu podczas wakacji.

Redgrave przebywał z drużyną wioślarską w dzielnicy Shunyi w północno-wschodnim Pekinie od września ubiegłego roku, aż do wyjazdu do Tokio, spóźniając się na 30. urodziny córki. Obry przyznał, że tęsknił za rodziną bardziej niż się spodziewał.

„Nie uważałem, że czas rodzinny jest dla mnie tak cenny jak teraz. Kiedy musisz zostawić ich na tak długo daleko, zdajesz sobie sprawę, jak ważna jest twoja rodzina” – powiedział Francuz, który obiecał zabrać rodzinę na wakacje. Chiny, gdy pandemia jest pod kontrolą.

Dla Redgrave'a Igrzyska Olimpijskie w Tokio były nie tylko przełomem dla jego zespołu, ale także zasłużonym spotkaniem rodzinnym.

Anglik po raz pierwszy od miesięcy zobaczył żonę, która pracuje z brytyjską drużyną olimpijską jako lekarz, w Tokio i wrócił z nią do domu po zakończonych w sobotę regatach.

„Naprawdę nie lubię mojej rodziny”, żartował Redgrave, zanim dodał na poważnie: „Ale przebywanie z dala od nich sprawiło, że tak bardzo za nimi tęsknię”.

Ten artykuł został przedrukowany z China Daily.

Jeśli istnieją prawa autorskie, poinformuj nas o tym na czas, usuniemy je prawidłowo za pierwszym razem.