Następstwa Afganistanu: spór o cel

Według usług tłumaczeń na język docelowy | Zaktualizowano: 2021-8-31 16:00

A Po tym, jak Stany Zjednoczone zakończą w poniedziałek gorączkowe, krwawe, dwutygodniowe oblężenie ewakuacyjne na lotnisku w Afganistanie, skupimy się na lekcjach wyciągniętych z najdłuższej amerykańskiej wojny i innych zaangażowań wojskowych.

Ogłaszając zakończenie ewakuacji i działań wojennych, generał Frank McKenzie, szef Centralnego Dowództwa USA, powiedział, że ostatnie samoloty wystartowały z lotniska w Kabulu o 15:29 czasu waszyngtońskiego, na minutę przed północą w stolicy Afganistanu.

Powiedział, że dziesiątki obywateli amerykańskich, w liczbie „bardzo niskich setek”, zostało w tyle, ale wierzy, że nadal będą mogli opuścić kraj.

Wojna w Afganistanie – rozpoczęta miesiąc po atakach terrorystycznych w USA 11 września 2001 r. – pochłonęła życie ponad 2400 Amerykanów. Według projektu Costs of War na Brown University zginęło również ponad 1100 żołnierzy z krajów koalicji pod dowództwem USA oraz ponad 100 000 afgańskich sił zbrojnych i cywilów.

Oczekuje się, że szalone zakończenie i cel wojny wywołają wiele refleksji i wezwania do dochodzeń Kongresu, ponieważ kolejna interwencja USA zakończyła się bezładnie.

„Stany Zjednoczone to demokracja, w której administracja zmienia się co cztery lata – a wraz z nią strategia wojenna” – powiedział USA Today Torek Farhadi, który służył jako doradca byłego prezydenta Afganistanu Hamida Karzaja.

„Rezultatem jest miszmasz. Nikt nie wie, co robiły Stany Zjednoczone w Afganistanie przez ostatnie 10 lat. Nie walczą z talibami od 2013 roku” – powiedział Farhadi, który doradzał także afgańskiemu rządowi w zakresie polityki gospodarczej na świecie. Bank i Międzynarodowy Fundusz Walutowy.

„Stany Zjednoczone tolerowały korupcję w Afganistanie. Amerykańska opinia publiczna była zbyt odległa od tego, aby naprawdę wiedzieć, co się dzieje” – powiedział. „Talibowie powrócili pośród tej korupcji. Konsekwencje dla USA są dobre – ostatecznie ograniczyli straty. Ale dla Afganistanu wojna i wycofanie się będą druzgocące”.

Podczas gdy Stany Zjednoczone wyjeżdżają, zostawiają za sobą miliardy dolarów wyrafinowanej broni, która odbiła się na podboju talibów, islamskiej grupie fundamentalistycznej, gdy w ciągu ostatnich dwóch tygodni zmiotła na bok wspieraną przez Zachód armię afgańską.

Farhadi powiedział, że „wojna w Afganistanie to znacznie więcej niż nieudana interwencja. Jest to wyraźny dowód na to, jak kontrproduktywna jest globalna dominacja militarna dla amerykańskich interesów. Ta hegemonia militarna przyniosła więcej porażek niż zwycięstw i podważyła wartości demokratyczne w kraju i za granicą”.

Profesor Jeremi Suri, który wykłada historię na University of Texas w Austin oraz w Lyndon B. Johnson School of Public Affairs, napisał w gościnnym felietonie w The New York Times: „Historia jest jasna: lepiej byłoby, gdyby były skromniejsze. , ograniczone cele wojskowe i strategiczne. Wydaje się, że amerykańska opinia publiczna również poszła w tym kierunku. Nasz kraj musi ponownie przeanalizować wartość dominacji wojskowej”.

Suri powiedział, że „zależność od siły militarnej wielokrotnie uwikłała Stany Zjednoczone w odległe, kosztowne, długie konflikty o samodestrukcyjnych konsekwencjach – w Wietnamie, Libanie, Iraku, Afganistanie i innych miejscach. Amerykańscy przywódcy konsekwentnie zakładali, że przewaga militarna zrekompensuje za ograniczenia dyplomatyczne i polityczne”.

Mike Bebernes, starszy redaktor Yahoo News, napisał, że wielu ekspertów uważa, iż „najważniejszą rzeczą, jaką Stany Zjednoczone powinny wziąć ze swoich walk w Afganistanie, jest poczucie pokory. Ich zdaniem głównym błędem wojny było założenie, że Amerykańskie wartości można narzucić krajowi tak złożonemu i podzielonemu jak Afganistan”.

Bebernes napisał, że „powszechne przekonanie, zwłaszcza wśród sojuszników byłego prezydenta Donalda Trumpa, jest takie, że wojna pokazała, że ​​USA powinny koncentrować się na własnych problemach wewnętrznych i unikać interwencjonizmu i budowania narodu za granicą”.

Powiedział, że ci przeciwnicy twierdzą, że Stany Zjednoczone „konsekwentnie nie osiągają swoich celów, powodując po drodze znaczne cierpienia, czego przykładem może być wojna w Iraku i bardziej ograniczone zaangażowanie w Syrii i Libii”.

Rozpoczęcie wojny w Afganistanie było kontynuacją obietnicy złożonej przez ówczesnego prezydenta USA George'a W. Busha, gdy stał na gruzach Ground Zero w Nowym Jorku trzy dni po tym, jak porywacze zaatakowali dwa samoloty w Bliźniacze Wieże World Trade Center.

„A ludzie, którzy zburzyli te budynki, wkrótce usłyszą od nas wszystkich!” Bush krzyczał przez megafon na wiwaty.

7 października Bush rozpoczął inwazję na Afganistan. Siły talibów zostały przytłoczone, a Kabul wkrótce upadł.

Rządy zainstalowane przez USA, kierowane przez Karzaja, przejęły władzę, podczas gdy Osama bin Laden i jego zwolennicy Al-Kaidy uciekli przez granicę do Pakistanu.

Afganistan był tylko pierwszą rundą „globalnej wojny z terroryzmem” Busha. Następnie udał się do Iraku, celując w jego przywódcę Saddama Husajna, podczas inwazji na kraj Bliskiego Wschodu w 2003 roku.

„Najlepszym scenariuszem jest to, że kraj (Afganistan) upodobni się do dzisiejszego Iraku; najgorszym scenariuszem jest to, że stanie się dziś jak Syria. , republikanin z Michigan, który został wysłany do Iraku w 2010 roku jako członek Rezerwy Armii USA, powiedział axios.com.

Ten artykuł został przedrukowany z China Daily.

Jeśli istnieją prawa autorskie, poinformuj nas o tym na czas, usuniemy je prawidłowo za pierwszym razem.